fbpx Skip to main content
search

Het begon allemaal eind februari. Uit nieuwsgierigheid had ik enkele weken op voorhand mijn wildcamera’s verplaatst. Dat doe ik altijd als ik “denk” dat ik alle plaatselijke reeën op de camera heb gehad. Een camera werd geplaats naast een liksteen in een bos dat bestaat uit popelieren en hazelnoot struiken. Op een zekere dag kreeg ik een foto van een zeer verzwakte geit via deze wildcamera doorgestuurd. Dat de geit verzwakt was, kon ik makkelijk merken aangezien er een kits langs stond. De ribben van de verzwakte geit waren goed zichtbaar alsook de poten en het bekken dat zeer hoekig was. Daarnaast was de vacht grauwig grijs, had ze zeer weinig haren op de spiegel en een houding die die de indruk gaf dat de geit met artrose liep. Voor mij was het zeer duidelijk dat deze geit voor afschot in aanmerking kwam. Maar toch spookten er verschillende vragen door mijn hoofd. Had ze een kits? Zou het om een oudere geit gaan? Wat was de oorzaak dat ze zo verzwakt is? Waar houdt ze zich schuil?

Verschillende aanzitten gingen vruchteloos voorbij. Tijdens twee aanzitten krijg ik echter aanblik van de geit in kwestie. Maar telkens was ze mij te slim af. De 30ste maart was het echter zo ver, ik besloot eens vroeger te gaan aanzitten. Dit omdat ik heel wat land moest doorkruisen en deze afstand wou ik overbruggen zonder al te veel reeën te verstoren. Aangekomen op de plaats van waaruit mijn kansen het hoogst waren, had ik achter mij een grasweide liggen en voor mij het bos waar de desbetreffende geit van de liksteen kwam genieten. Enkele minuten gingen voorbij en de eerste aanblik was er al. Enkele reeën passeerden mij om te laveien op de weide. Hier was ze duidelijk niet bij, deze reeën waren allemaal mooi bruin. Een dikke 150 meter achter mij bevond zich ook nog een stuk mais van ongeveer één hectare groot. Deze laten wij altijd staan voor het standwild van voedsel te voorzien. Plots hoor ik reeën door de mais draven. Een ree is opgeschrikt door het een of ander. Het is een bok, ik neem de richtkijker om het gewei nader te kunnen inspecteren. Op datzelfde moment loopt er een ree uit de mais, over de weide, zo het bos in. Deze ree is vergezeld, door een andere ree. Dit is ze, dit is de ree waar ik al zo lang achter zit. Er was geen twijfel mogelijk. Grijs, mager en strompelend. Terwijl de eerste ree al lang verdwenen is in het bos, is de verzwakte geit nog niet eens half weg. Ik besluit om haar dichter te laten komen tot op een goede 50 meter om ze dan een halt toe te roepen. Het kruis achter de schouder en het beestje was uit haar lijden verlost. Wat een armzalig ding, dit had niet veel langer moeten duren…

Eenmaal ontwijd ontdekte ik dat ze toch nog drager was van één embryo. Haar tanden waren flink afgesleten, de ingewanden intact en de maag half gevuld met groene brei. Het is zeer lastig om waar te nemen waarom de ree zo was verzwakt. Haar ontweid gewicht was slechts 12,9 kilo. Weet dat volwassen geiten in ons revier ontweid tussen de 18 en 20 kilo wegen. Omdat we de oorzaak niet konden achterhalen en de ree sterk vermagerd/verzwakt was, hebben we besloten deze niet te consumeren. Het leek ons dan ook het beste om ze mee te geven aan het vilbeluik.

 

 

Volg Belgian Hunter op zijn Instagram pagina