Deze maanden wordt een recordaantal wilde zwijnen gedood op de Veluwe. Jagers als Leendert Houweling moeten de doelstelling voltooien. Een opdracht die hij met gemengde gevoelens aanvaardt, blijkt tijdens een avond jagen in het bos. ,,Ik bepaal zelf of ik de trekker overhaal.”
Het wordt al donker in het bos als Leendert Houweling (42) plots stopt. Een gebalde vuist gaat omhoog, de blik is streng: ‘Blijf staan.’ Met de verrekijker observeert hij drie wilde zwijnen, zo’n vijftig meter verderop. Via stapjes naar links, naar rechts en een aantal passen naar voren observeert Houweling ruim twintig minuten lang. Tot drie keer toe prikt hij de schietstok in de grond, legt het geweer aan, en hangt hem weer over de schouder.
,,Een zeug, een overloper en een big”, fluistert hij. ,,De overloper krijg ik niet goed onder schot en ik kan niet goed zien of het jong nog bij de moeder drinkt. Zo ja, dan schiet ik niet. Onder jagers is een erecode dat je geen zeug schiet als zij nog biggen voedt. Want wie neemt de zorg over en leert het big overleven om een gruwelijke dood te voorkomen? Mensen denken dat het prijsschieten is, maar de natuur heb je niet aan een touwtje.”
